Op deze natte sneeuwerige zondagmiddag had ik behoefte aan een dot tijd- en ruimteloze cultuur. Het museum voor moderne kunst in Arnhem had ik nog nooit met een bezoekje vereerd. Ik trof een mooi en fris gebouw, met de Toorop's die ik wist aan te treffen en een hele aardige tentoonstelling van werken van Johan van Hell. Johan van Hell had een voorliefde voor het leven van de straat. Zijn doeken worden bevolkt door straatmuzikanten, mattenkloppende vrouwen, visboeren. Het zijn schilderijen die een uitspraak doen over de maatschappij, waarin met name in de crisisjaren de gewone mensen het niet makkelijk hadden. In zijn werk zit veel humor en het balanceert op de rand van tristesse en optimisme. Overigens was Van Hell naast kunstenaar nog veel meer. Hij speelde als klarinettist in het Concertgebouworkest. Deze glazenwasser is de blikvanger van de tentoonstelling. Vandaag waren zo'n 30 hedendaagse glazenwassers uitgenodigd de ramen van het museum te komen wassen in een poging in het Guiness book of records te komen. Toen ik vertrok was nog niet duidelijk of het gelukt was. Die recordpoging dan, de ramen zagen er fris uit, ondanks de grauwe dag erachter.
Later:
Uit de regionale krant deze foto geplukt. Gelukt dus. Goed zo mannen. 't Was een leuk gezicht, jullie in ganzenpas door het museum, dwars door al die raamloze binnenruimtes.
1 opmerking:
Heerlijk is dat, museum op zondag...waarom doen we dat alleen in het buitenland? En leuk die glazenwassers - een nuttig en helder record.
Een reactie posten