Sushi-to-go

Jarenlang was het een traktatie die ik me niet liet ontzeggen in geval van een lange treinreis. Als ik over Den Haag of Amsterdam of, vooruit dan maar, Utrecht reisde mócht ik uitstappen of een trein later nemen om mezelf te trakteren op sushi. De randstedelijke lekkernij bracht deze provinciegrrl een keer of drie keer per jaar enorme genoegens. Zeker als ik uitschoot met de mierikswortel en ik met tranen in de ogen opsteeg tot aan het bagagerek. Om moe maar voldaan weer op het oranje skai te zakken en aan het volgende hapje te beginnen.

Nu heeft sinds twee weken station Deventer een AH-to-go, op 100 meter van mijn werkadres. En wat verkopen ze daar? Drie formaten bakjes kant-en-klare sushi. En sindsdien ben ik de jongste bediende bij de banketbakker: ik eet me ongans aan het beschikbare lekkers. Om me nog enigszins in te houden spaar ik de plastic visjes waarin de sojasaus zit opgeslagen. De visfamilie die mijn clean desk siert zou niet ál te groot mogen worden...