Ik houd van pianomuziek. Van mijn zoon die oefent en oefent. Van een CD van de hoogste kwaliteit. Van een fluisterstille concertzaal met de jongste beroemdheid.
Ik houd van musea met de op het eerste, en tweede, en soms ook het derde gezicht, onbegrijpelijke installaties. Van handen die achter een wit gordijn in schaduwen over potten en pannen glijden. Achttien overheadprojectorten, op afstand bestuurd. Ik mag mijn naam op de juiste hoogte op de muur van een lege zaal schrijven.
Ik houd van fietsen en van fietsers. Van soepele bewegingen zonder hulp van eeuwenoude diertjes of gebotste atomen. Van fietspaden in de voorrang. Van overvolle stallingen waar altijd dat ene mooie plekje voor mijn eigen stalen ros is.
Ik houd van het kleine en het unieke: een spruitjesteler zonder gif, een woonwagenbewoner met een eigen schooltje, een dame met een weggeefwinkel.
Mijn batterij laadt zich op aan licht, aan lucht, een zalen met gebreide aanrechten, aan een school waar de tram doorheen kllingelt en het vak van kunstenaar wordt onderwezen.
Ik heb geloof ik de verkeerde regering.
2 opmerkingen:
prachtig!
um, ik ben eigenlijk hier om jouw kijk op de 10-0 verhaal te lezen, maar nee, nix te zien.
Een reactie posten