Een woonwijk is niet zo rustig als de grachtengordelvolkshuisvestingsdeskundigen denken. Er wordt post bezorgd, met fietsen, en met brommers, bestelwagentjes en vrachtwagens. Pakjes en stoelen en keukens komen met dieseluitstoot langs. De ondergrondse containter wordt geleegd. Als ons gedrag daarom vraagt desnoods elke dag. De zorgvuldig bedachte groenstroken moeten onderhouden. Met grasmaaiers, snoeikarren, bladblazers. Ze schoffelen met z'n vieren, schreeuwend en lachend.
De buren bouwen een dakkapel. Aan de overkant slijpt iemand de tuintegels op maat.
Dat nieuwe kinderbed wordt verderop in het blok in elkaar gehamerd. Ik hoop dat het een kinderbed is. Het geklop duurt nu al een uur. Parket toch niet?
De overbuurvrouw verdwijnt voor de twaalfde keer deze week in de rolstoeltaxibus. Straks komt haar tafeltjedekjebestelwagentje. Maar eerst nog de splitser, voor de kranten, het blik en het glas.
Het zal niet waar zijn, er komt een troep Duitse bouwvakkers in een wit busje voor de het raam. Voor mijn raam, omdat ik de enige sukkel ben die z'n auto in de parkeervakken parkeert.
De verenigde lawijtmakers spannen samen tegen mij, de geluidintolerante.
P.S. Tien minuten in de bijna vrieskou op het balkon in de glasheldere verte staren en daarna de Actus Tragicus van J.S. Bach bleken voldoende tegengif.
P.S. Tien minuten in de bijna vrieskou op het balkon in de glasheldere verte staren en daarna de Actus Tragicus van J.S. Bach bleken voldoende tegengif.
2 opmerkingen:
oooohhh wat herkenbaar. vooral die grasmaaiers, kantensnijders, bladblazers, gotenvegers enzovoort. laat ze toch eens stil zijn, of weer net als vroeger de bladhark en de bezem pakken. groetjes van een geluidintolerante Elefteria
soms zou je wensen dat er meer hsp'ers waren onder uitvoerend personeel... als ze er zelf last van hebben zijn ze vast een stuk rustiger!
Een reactie posten