I"En de kinderen?" wordt ook zo afgezaagd. Daarom maar eens anders. "Hoe is het met je kwartet?" vraag ik.
Ze kijkt me verslagen aan.
"Och. Dat doe ik niet meer!"
Ze moet schreeuwen in de volle kelder met te harde muziek.
"Ik bedoel je kinderen!"
"O!! Die gaan geweldig, echt."
(Ik vergeet te vragen aan welk kwartet ze nou eerst dacht.)
II
"Je ziet er geweldig uit" roep ik gemeend.
"Dank je! " antwoordt hij. En dan:
"Hoe is het met jou?"
(Nou zeg!)
III
Waarom beginnen alle mannen over hun werk en alle vrouwen over de man en/of de kinderen?
IV
Ja, we werken allebei weer in Utrecht. Nee, we willen niet verhuizen.
V
Onveranderd: de geur van zo'n kelder, het bevredigende slap geouwehoer, de steile werftrap, de nooit genoeg geprezen hartelijkheid van geografen.
2 opmerkingen:
Let me guess: Chez bebe?
@elsje: grote catacomben ;-)
Een reactie posten