Contact

Het blijft zoeken naar het vanzelfsprekende contact met de medemens. Een greep uit de afgelopen 48 uur. Soms zit het mee, soms zit het tegen.

1. Meestal vraag ik het, soms doe ik het stiekem. Nu dacht ik dat niemand op mij lette en fotografeerde de klok bij de entree van Ikea Hengelo. De bewaker stoof op mij af:

"U fotografeert mij. Dat mag niet!"

Ik legde uit wat ik deed, maar hij bleef boos.

2. Ook zonder te vragen, maar niet stiekem, fotografeer ik een gebiedend wijsje bij de openbare toiletten op station Rotterdam CS. De jonge man met piercings en tattoos die het geld int, grijnst naar mij.

"U wilde wel een foto van een mannelijke toiletjuffrouw?"

3. Ik buig me naar de moeder met het schreeuwkind dat tegelijk met mij het rijtuig is binnen gekomen.

"Mevrouw, neem me niet kwalijk, maar u bent in een stiltecoupé gaan zitten"

Ze kijkt schamper achterom. Het kind blert.

"Daar kan ik toch verrekte weinig aan doen."

De mede-passagiers werpen mij ondersteunende blikken toe, en zwijgen.

4. In een opwelling schiet ik een juwelier in, om de trollbeadcollectie van dichtbij te bekijken. Inschieten zal niet gaan, ik moet in een sluis wachten tot de eerste deur achter me dicht is gevallen. Dan opent een de jonge winkeljuffrouw de tweede deur. Even later bewonder ik haar armband met een jaloersmakende hoeveelheid prachtige kralen.

"Uw ketting is ook prachtig, zeg."

"Die moet ik hier wel dragen. "

5. Dezelfde Ikea. Ik reken af en schrik van het totaalbedrag.

"Wat is er zo duur?"

De dame in het gele hemd vertelt me geduldig wat elk van mijn zes aankopen kost. Ah, het zijn de hoofdkussens, begrijp ik. Nou pech gehad, ik wil ze toch hebben.

Ze overhandigt me de bon.

"Kijkt u het nog even rustig na. En u mag alles wat u wilt terugbrengen bij de klantenservice, hoor."