Ik kan angstig goed relativeren. Zodra Nederland eruit gebonjourd wordt ben ik zo weer over tot de orde van de dag. Maar tot die tijd geniet ik met volle teugen. En haal herinneringen op. 1974, mijn eerste bewuste voetbal-wk, dat lijkt echt gísteren. Vooral de finale, gekeken bij de buurman met de toen nog zeldzame kleurentelevisie staat me nog helder voor de geest. En in 1978 vlogen tijdens de laatste wedstrijd de toen weer bijzondere stokbroodjes met franse kaas richting Argentijnse krullebol. Van 1982 herinner ik me weinig :-). Van 1986 vooral dat ik tijdens een kwalificatiewedstrijd een poule won: ƒ 72.50 schoon in het handje. Ik ging net verhuizen en heb er een Billy boekenkast van gekocht. 1990 heb ik ook verdrongen. In 1994 heb ik als zeer verse moeder luiers in rood, wit en blauw aan de waslijn gehangen. De nachtelijke voedingen werden opgeleukt met wedstrijden. In 1998 werden we eruit geschopt terwijl we op een camping stonden. Onze jongens sliepen zo wie zo niet, maar al het andere grut was ook wakker! Vier jaar geleden is nog te kort geleden om al op mijn harde schijf te staan, blijkbaar. Wat zal de herinnering van dit jaar worden?
3 opmerkingen:
Nou, dat kun je van mij niet zeggen. Ach, veel rust op allerlei andere plaatsen tijdens wedstrijden.
de goal van Arjen Robben? Twas een beauty, dat is een ding dat zeker is!
1974? Vooral het Oranje hemd van mijn vader en het laat mogen opblijven bij de wedstrijd tegen Brazilië. Daar viel zelfs een rode kaart. De finale heb ik pas later 'beleefd'.
In 1978 ging de 5-1 tegen Oostenrijk door de stoet van de Avondvierdaagse door Rooterdam Noord als een 'wave' avant la lettre. De schoten van Haan tegen West-Duisland en Italië vielen uit de lucht net als de einstrijd die het niet favoriete Oranje toen haalde. Op de dag van die finale ontving ik mijn Roomsche H. Vormsel. De hand van God bleek toen al in de richting van de Argentijnen te wijzen.
1990: in een bar in Cortina d'Ampezzo de Duitsers zien winnen en de localo's maar om drugs vragen. We kwamen toch uit Nederland?
1994: Hannelore die per telefoon verslag doet van de dramtische 3-2 tegen Brazilië. Sjaak heeft in Frankrijk de Marmotte gefietst en best aardig (binnen de 10 uur). Niks gezien. De nederlaag van Duitsland tegen Bulgarije, op het radionieuws op de terugweg is een pleister op de wonde.
1998: Weer Brazilië dat 'ons'eruit knikkert. Nooit echt het gevoel gehad dat 'we'een kans maakten. De finale een deceptie.
De andere jaren waren 'we' er niet bij.
Een reactie posten