dinsdag 31 januari 2006
Zo te leven
Zo zien mijn dagen er deze dagen uit. Zo moe, zo niks, zo watterig. Bleh. Even computeren en *hop* daar gaan de ogen weer op zwartevlekjes-stand. Heet dit ziek?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ina deelt hier niet het chagrijn, noch de kwaadheid, de ergernissen, niet de grote levensvragen, de belangrijke geschillen. Dit is de plek voor de honderd kleine feestjes, de kicks voor niks, het alledaags genieten. En ze probeert haar fictiepen, al dan niet bewust, meer of minder literair.
3 opmerkingen:
Ach arme, watterig, ja, da's ziek. Ik empathiseer met driedaagse hoofdpijn :-(
Maar het gaat allemaal over voordat je een jongetje wordt!
Sterkte.
misschien is het ziek, maar wellicht is het moe, moe, moei van alles in de wereld en dan wordt het ook nog geen lente...maar sterkte is passend.
Toch wel een mooi plaatje, Ina!! Maar ik hoop dat Bach je inmiddels uit deze misère heeft gehaald. Ben ook niet helemaal top. Maar gisteren bij een concert van Mariza, een fado-zangeres, zag het leven er opeens iets minder miezerig uit. Wat ben je gezegend met zo'n stem. Kun je ongegeneerd je misère uitkrijsen zonder dat iedereen op de loop gaat. Heerlijk lijkt me dat!
J@cq
Een reactie posten