Nanologboek (3)

Ina Zandbergen is een toeschouwer. Het leven trekt aan haar voorbij. Ze neemt waar. Ziet, hoort, ruikt, voelt, proeft, maar grijpt niet in. Dan gaat het leven zelden zoals je zou willen. Dan wordt men toeschouwer van zijn eigen ongeluk. Dan heb je niets anders om je aan vast te klampen dan een gevonden groene tas.
(Weer 2026 woorden dichter bij het einddoel.)