Je hoort jezelfs soms praten. Als het er rottiger uit komt dan je iets in de verste verte bedoelde, juist tegen zo'n aardig iemand. Als het precies klinkt zoals je moeder klonk. Van die dingen die je nooit wilde herhalen. Soms ook is de boodschap verbazend. Hoe mooi is het witte goedje niet, hoe schoon die witte dwarrelpluizen, hoe feestelijk. En toch, vanmorgen hoor ik uit, uit mijn eigen mond:
'Hè, nee hè. Krijgen we dat weer.'
zondag 24 januari 2010
woensdag 20 januari 2010
Kennis was macht
Lost kijken we, met z'n vieren. We gissen, duiden, voorspellen, verklaren, verzinnen vóór, tijdens, en nadat de schrijvers hun kunsten tonen. Geheel in die geest riep ik maar vast dat ik de titel begreep van de aflevering die op punt stond te beginnen, The 23rd psalm.
De heer is mijn herder! Enthousiast moet ik geklonken hebben. Zo, die kennis was maar weer tentoongespreid en doorgegeven.
Kroost van 14 en 15 jaar is full time kritisch.
Binnen twee seconden heb ik het commentaar op mijn bijbelse kenniseruptie binnen.
Het jongst schaapje: Get a life!
De oudste: Ga breien.
Dat ik zeker denk te weten dat ook zij ooit de bijbel gaan lezen, taalgeïnteresseerd als ze zijn, dat houd ik nog maar even voor me.
vrijdag 15 januari 2010
Chauffeurs en tweede sokken
Jullie hebben gesproken. Vijf maal de keuze op de chauffeur die tijdens zijn laatste rit een moeder en kind dood rijdt. Mooi volk zijn jullie. Eén stem viel op Sven. De stem van de allerliefste. Enfin, die wordt gelukkig vaak genoeg wel gehoorzaamd. 't Is even slikken, want mijn keuze was de tapdansende vrouw. Zo zie je maar. Gelukkig heb ik nog meer vakken. Zoals proza. Misschien dat ik jullie een verhaal laat kiezen, misschien gooi ik daar de potentiële grafschendster in de strijd.
Ondertussen is het eerste idee voor het drama met Tinus, de chauffeur heeft een naam gekregen, de wereld in gestuurd. Morgen op school 'ns horen wat meester en klasgenoten voor dramatische kansen zien.
Second sock syndrome, daar lijd ik aan. Een sok breien is leuk, maar die tweede is een opgave. Gelukkig, de oplossing is me ingegeven. Een sok mag ingewikkeld zijn, en hoe nieuwer hoe beter. Zo ben ik op het moment met een minihaaknaaldjes kraaltjes aan het peuteren. Cool! Maar niet voor nog zoéén. Toch?
Dezelfde wol gebruik ik voortaan voor nóg zo'n ingewikkelde nieuwe sok. Twee keer één is ook een paar. Weet je wat, ik misbruik de slogan van de PSP, van ooit:
Omdat ieder (mens) er één is, en niet de helft van een stel.
Geen idee wat de twee gebeurtenissen met elkaar van doen hebben, maar dat schiet me bij een volgende douchepartij wel te binnen.
maandag 11 januari 2010
Lezer: kies!
De komende twee maanden ga ik me bekwamen in het scenario schrijven. Voor een documentaire, een speelfilm, een korte film, of een soap, of wat dan ook. Welke van de drie ideeën spreekt jou het meest aan, lezer?
Vul de poll in, hiernaast, en/of verras me met je eigen idee.
Dank!
A. Stel dat een busschauffeur na 40 dienstjaren met pensioen mag, en dat hij tijdens zijn laatste rit (een lege bus, rond middernacht) een fietsende moeder - met kind voorop - doodrijdt. Zijn rustige oude dag met moestuin, nieuwe kansen voor relaties met zijn kinderen, het lijkt in één klap verwoest. Wat gebeurt er als hij gewoon doorrijdt?
B. Stel dat een volwassen vrouw op een dag de rouwadvertentie leest van de onderwijzeres die haar als kind gepest heeft. De vrouw zit al jaren op taples, om ooit op het graf van deze vrouw te kunnen dansen. Op de dag van de begrafenis ontmoet ze de dochter van de overledene ...
C. Stel dat een sportarts in opleiding aan de vooravond van een olympische race van Sven Kramer doping bij Sven ontdekt. Hij wordt onder grote druk gezet om de boel te flessen. De jonge arts ruikt zijn kans en chanteert de chef de mission...
D. Stel dat ...
woensdag 6 januari 2010
SPAM: koop oude postzegels (2)
De 21ste eeuwse postzegel is vaak een sticker. Dat heeft geen allure meer. 't Is reuze makkelijk, dat wel, maar de charme van die papieren tandjes, de illusie dat wat jij plakt ooit afgestoomd kan gaan worden: opgeofferd is het, aan de tand des tijds die snelheid vraagt.
De oude postzegels hadden ook een groot nadeel: het likken is vies. Daar kom ik op terug.
Postzegels worden blijkbaar altijd teveel gedrukt. Of het nu de speciale zomerzegels zijn, de kinderpostzegels, de zegels ter gelegenheid van x jaar rode kruis, een nieuwe koningin, een herdenking van een brok geschiedenis: talloze waardevolle papiertjes bereiken de consument niet, in het betreffende jubeljaar.
Voer voor de opkopers. In Klaaswaal zit er zo één. Ik schreef er al eerder over. 't Is te mooi om waar te zijn. Postzegels vanaf 1977 zijn nog gewoon geldig. De postzegels (uit de tijd van de gulden!) zijn hier nog te koop. Met korting tot wel 20 procent, ook dat nog. 't Vergt natuurlijk wat omrekenen, maar dat doet de firma voor je.
Zo krijg ik mijn velletjes voor Nederland, voor binnen Europa, en voor buiten Europa, keurig aangeleverd in de juiste setjes. Bij elke bestelling zitten er weer zegels tussen die ik nog nooit gezien heb, of die ik me herinner van héél vroeger.
Vandaag dit pareltje. Een echte Kirkeby.
Niet alleen de buitenlandse postcrossers zijn er dol op. 't Is ook een feest voor de zender (mij) of de Nederlands ontvanger (IZA - ik weet zeker dat daar iemand kwijlt bij het prachtigs op de rechterbovenhoek van de envelop met mijn ziektekostendeclaraties).
P.S. Bij een flinke bestelling krijg je een groen rond plastic bakje met een oranje sponsje erin. Een professionele likker!
Iets met voornemens
Nieuw jaar. Nieuwe kansen. Heb ik goede voornemens? Altijd. Voer ik ze uit? Soms wel, soms niet. Waar hangt dat vanaf? Geen idee. Kan ik er achteraf een reden voor verzinnen? Altijd. Heeft het in z'n algemeenheid iets met discipline te maken? Soms wel, soms niet.
Dit jaar dacht ik het volgende:
- iets met bewegen. Fietsen misschien zelfs.
- iets met iets geks. Naar Geen Stijl surfen, tai chi'en of mijn stoep sneeuwvrij houden.
- iets met letters. Lezen ook.
- iets met jongens. Mogen ook pubers zijn.
- iets met chemische middelen. De douche, het balkon.
- iets met kiezen: toneel/poëzie/proza/scenario/essay. 2 van de 5.
- iets met familie. Niet teveel natuurlijk, maar zeker niet te weinig.
- iets met koken. Mag ook gezond zijn.
- iets met wie het kleine niet eert. En dat dat dan geldt voor als ik op het perron sta en mijn trein rijdt niet.
zaterdag 2 januari 2010
Abonneren op:
Posts (Atom)