
Het was 1978, tijdens het wereldkampioenschap voetbal. Hevig chagrijnig dat ik geen televisie kon kijken had ik een radiootje meegenomen. Een reclamedingetje met een zwakke ontvangst vol ruis. Om ook maar iets aan geluid op te vangen moest het blikje op ongeveer 1 meter hoogte geheel rechtop worden gehouden. Tien kilometer lang heb ik scheef hangend de wedstrijd proberen te volgen. Gelukkig werd ik beloond met een winst - en een forse! - van het Nederlands elftal. De Oostenrijkers werden verslagen met 5-1. Het was een genoegen de meelopende vaders keer op keer te informeren over weer een succesmoment.
(Pas gisteren heb ik begrepen dat ik niet de enige ben die aan deze wedstrijd cum vierdaagseavond een herinnering heeft. Dank, Sjaak, voor je commentaar op mijn blogje Oranjegevoel.)