zaterdag 25 september 2010

Annie wist in 1971 al raad

 
's Ochtends geen zin om na te denken over wat je aan moet trekken? Een Britse kunstenaar van het Imperial College in Londen heeft de oplossing bedacht. Een spuitbus waarmee je kleding op je lichaam kunt spuiten.
De 'katoenverf' is een mengsel van katoenvezels, polymeer en een oplosmiddel dat zorgt dat de stof hard wordt zodra het in aanraking komt met je lichaam. Je kunt de dikte van je kledingstuk zelf bepalen door meerdere lagen over elkaar te spuiten.



Dit was deze week nieuws.
Nieuws? Laat me niet lachen.
Zijn wij mijnheer Pen vergeten? Mijnheer Pen, die Aagje Helderder redde van de toorn van haar smetteloze moeder? Aagje mocht op de draaischijf, en met de spuitbus werd haar vuile gescheurde jurkje weer als nieuw. Al plakte ze even een beetje.

vrijdag 24 september 2010

heerlijk soms zo'n studiedag


Beknopste geschiedenis van schrijver  dezes

In het jaar dat Adri Duivesteijn wethouder stadsvernieuwing in Den Haag werd, fietste zij als 16-jarige vanuit dat Den Haag de honderd kilometer naar Almere en werd bij haar eerste aanblik op de jonge stad – in 1980 nog in de luiers – een blik op haar toekomst gegund. Het leven was maakbaar. Je pakte dus gewoon wat nieuw land en maakte de stad die jij wilde. Ter plekke besloot zij geografie te gaan studeren. Van Almere houdt zij nog steeds – vooral tijdens lezingen.

++++++++++++++++++++++++

Almere is af

Het is geworden zoals het is op dit moment
Een weg die los staat van de stad
Geordende parallelstructuur want
compact raakt geïsoleerd

In de gedifferentieerde kernenstructuur
hoeft niemand zich bedreigd te voelen
Als we nu stoppen
wordt niemand ongelukkig

Vormgeven is fatsoenlijk fatsoeneren
van wat je gewoon aan het doen bent

++++++++++++++++++++++++++ 

Vormgevers van Rijkswaterstaat

Helpers van de architecten
die zijn er in twee soorten
Eén is de bevlogene, de ander luistert
zegt de gemeenteman.

Hij velt geen oordeel
zegt hij
Wat je totaal wilt, dat heb je niet niet
zucht hij

Maar toch krijgt iemand aan het einde van de dag
een bloemetje

+++++++++++++++++++++++++++

het is me erg goed bevallen, zo mijn aantekeningen van vijf lezinkjes te maken.

woensdag 22 september 2010

Wat is er mis met bruin?


Hoezee en juich juich. Ben ik het toch nog eens eens met Mark. Geke van Velzen noemt het aanstaande kabinet Bruin. "Laat maar lekker gaan. Het is niet mijn soort humor." Aldus Mark. Niet mijn soort humor, indeed!
Er is helemaal niks mis met Bruin.

dinsdag 21 september 2010

Zo moeder ...

Zij gaf de ex-onderwijzer van mijn jongste zusje 20 jaargangen van een één of ander tijdschrift dat zich bij ons in huis had verzameld. Zij borduurde kussenslopen voor elk naderend bruidspaar in de wijde omgeving.
Kwam het gesprek op plastificeren, spelen in de vijver of knutselen, en zij holde naar boven om de gesprekspartner met een rest boeklon of de de rubberboot van de kinderen (ongevraagd - aan die kinderen) in de handen van bezoek te drukken. En nog jaren leverde ze wc-rollen in bij de kleuterjuf in, zakken vol.

Als kind zag ik de verbaasde gezichten, de beleefde bedankjes en ik vroeg me in stilte af, of ze dat nou niet kon laten, dat uitdelen (en recyclen - dat noemde ik nog niet zo, maar het was nog beschamender) van al die spullen.

Een greep uit mijn acties van de afgelopen twee weken.
De Stitch 'n Bitch-genoot uit Zutphen beloofde ik wat bolletjes van het garen dat zij juist wilde gaan kopen. Hoeft niet, want ik heb ze en gebruik ze toch niet!
Het schilderij dat ik op het Binnenhof begon is op reis gegaan naar een vers contact, opgedaan in Drenthe. Doe er nog maar een gevilte hoed bij. Schreef ze het woord hoed niet in één van haar brieven?
Collega roept kind en liefde voor paarden en jammer niet op Ameland gekomen, en ik troggel van de liefde een foto af.
Iemand op Ravelry complimenteert mij met mijn halowig (foto). Hup, in een envelop en naar haar toe.
De buurman gaat samenwonen. Ik koop wat voorjaarsbolletjes, kaartje erbij, in een tasje dat nog aan de kapstok hing ...

Zo moeder, zo dochter? OMG, ik ben nog veel erger!

maandag 20 september 2010

Over smaak valt uitstekend te twisten

Je kunt je verlekkeren aan de smaakvolle aanprijzingen op het etiket. Lekker licht. Knapperige groenten. Fijne smaak.
Of blij worden dat magere kaas meer, en pindakaas veel meer, calorieën bevat.
Je kunt ook nog vrolijk worden en het reclamedeuntje even zingen. Ik hou van lekker fris! Ik hou van lekker anders...!

Maar eet het niet. Heinz Sandwich Spread Tomaat Lente-ui smaakt naar kots.

zondag 19 september 2010

Hallo, wij kennen elkaar


Ik lunch met een collega in de kantine, pardon, het bedrijfsrestaurant. We hebben het over net schoolgaande kinderen, over het weggooien van knutselwerkjes: laat moeders even alleen en ze hebben stof genoeg. Ik groet een vrouw die onze tafel passeert.
'Wie was dat?,' vraag ik.
'Geen idee, jij groette haar,' zegt mijn collega - zeer terecht.
Ze komt me erg bekend voor, maar geen idee wie ze is. Wie weet wel een bekende Nederlander fantaseren we. O, dat lijkt mijn collega zo gênant, als je een BN'er groet, per ongeluk.
'Welnee, ik zou het wel lachen vinden.' Wat ben ik toch avontuurlijk en zelfbewust.

Een paar uur later. De workshops lopen ten einde. De genodigden scharen zich rond de pinda's. Mijn sjaal oogt bekijks. Ik leg mijn workshopleider uit hoe ik dit voor elkaar kreeg. Een leuk mens klit zich aan ons. Een vrolijk gesprek volgt, zonder dat ik ook alweer weet wie ze is. Ik weet wel hoe ze heet, maar waar ken ik haar ook alweer van?
"Zeg, waar kennen wij elkaar ook alwaar van?'
Nou nergens van. Ze is tien jaar lang tv-presentatrice geweest.
Zo gênant.
 

blogger templates | Make Money Online