Daar gaan we, het volgende verhaal. Voornaam geprikt: Folke. Achternaam: Ramsoed. Dramatische situatie: Raadsel. Het weten dat ik vanavond met deze ingrediënten een verhaal van minstens 2.000 woorden heb gebrouwen, is zo zoet. Maar het moet wel eerst geschreven worden natuurlijk.
Eerst de zaterdagse dingen: de was, de markt. Onderweg begint het te borrelen. Een wat oudere man ditmaal? Op reis, gaat hij op reis? Plotseling weet ik zeker dat hij naar de kathedraal van Chartres gaat. Folke moet daar gaan ondergaan wat mij onlangs in Leipzig, in de Thomaskirche, niet lukte: een verbinding aangaan met geschiedenis, en zo een waarheid vinden. Groot of klein. Menselijk of mystiek, het verhaal zal het uitwijzen. Vanavond weet ik het.
Dan kan ik bovendien een link leggen met Onno Heemink van dag 2, die een tatoeage van het labyrint van de kerk uit Chartres, op zijn hoofd draagt. In de bieb scharrel ik een artikel op over het labyrint. Ik kan niet veel veldwerk doen, zo impulsief en onder hoge druk als ik te werk ga, maar iets op een zaterdag moet lukken. In het artikel wordt ook het marmeren tegelwerk op de markt in Deventer genoemd. Krijg nou wat, mijn eigen stadje heeft natuurlijk ook een labyrint. Een kunstwerk, naast de zaterdagse viskraam. Ik besluit er even langs te lopen.
Kijk de foto: daar kan ik toch zo van genieten: het kunstwerk is niet meer. De paaltjes en de hekken doen vermoeden dat het wordt gerestaureerd. Dat is al vaker gebeurd. Er is hier twee keer per week markt, en het werk is al meermalen kapotgereden en weer opgekalefaterd. Nu ziet het er rigoureuzer uit. Geen idee of Folke hier iets meer van weet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten