De omgeving informeert bezorgd of het wel goed gaat. Ze zien me niet schrijven? Ja, prachtig
die sjaal, maar hoeveel woorden heb ik vandaag al gedaan? Ik geniet van de aandacht van man en zonen, maar de druk wordt er niet minder om. Rechterschouder staat in brand. De schuld van veel te veel muizen, en breien. Ik moet echt even rustig aan doen. Even, ik vind een vrijdag wel genoeg. 's Avonds trek ik het niet meer.
Midalgan extra warm moet helpen, in combinatie met een nachtje niet op die schouder slapen.
Zaterdag - nanodag 13: om tien voor acht wakker geworden. In mijn leven heet dat uitslapen. Zo nu en dan wat voorzichtige schoudergymnastiek en verder: zitten en schrijven. Nanning heeft over het schoolplein gelopen. Een moment van vernedering en inzicht. Zijn verhaal is klaar.
Ik nader de 20.000 woorden. Dit weekend wil ik de 'half way shout' kunnen slaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten