zaterdag 27 november 2010
Kelderkast
De schrijfmeester adviseert mij dringend in contact te treden met mijn onderbewuste. "Tussen de rommel die je in je leven hebt vergaard, daar liggen de thema's waarover je wilt schrijven. Daar ligt pijn, en leed dat literair uitgemolken moet worden. Hop, maak leeg die kelderkast. Glasbak en oud papier opzij en zoeken." Hij schrijft zelf mooie boeken dus ik wil best van hem aannemen dat het waar is, wat hij zegt. Maar al mijn leed op tafel? Dank je de koekkoek. Gelukkig zou ik mezelf niet zijn als ik niet op veel meer plaatsen dan alleen in de kelderkast mijn rommel had. De zooi achter de schotten op zolder ligt daar voorlopig veilig. Hoe weet hij trouwens dat ik mijn oude glas en papier in de kelderkast bewaar? Tegen de klas zegt hij het ook: "Stel je onderbewuste vragen. Daar liggen de antwoorden. Een goed contact is van belang. Anders gaat je onderbewuste in raadselen spreken, en dat kost alleen maar tijd en energie. Zoek alle troep op, en ga het gesprek aan, van de kelder tot de zolder."
Dat van het onderbewuste dat orakelt, dat ken ik wel. Zo deed ik eens de boodschappen na een lange dag vol sollicitanten. Het was een goede dag geweest; we hadden een fijne kandidaat gevonden. Bij de kassa hevelde ik de inhoud van mijn karretje over op het lopende band. Verrek, ik at die avond mosselen. Ik kon me niet herinneren die uit het schap te hebben gepakt. Mijn oog valt op een eigennaam op de zak. De naam van de kandidaat.
Vorige week overkwam het me in de tram. Van het station - deze maand een heilige plek voor mij - naar kantoor zat ik opeens met een Spits in mijn handen. Ik lees zelden gratis krantjes (vieze handen, vieze smaak), maar in ieder geval nooit de Spits. Waarom had ik deze opeens naast me van de bank gepakt en open geslagen? Het antwoord vond ik op de achterkant.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten