Drie lepelkes

Ik kan kiezen uit drie ouders waarmee mijn zoon terug uit Frankrijk kan rijden. Hij zit nog maar net op z'n nieuwe sport en nu al een weekend op toernee naar het buitenland! Ik sta op een zanderige grasvlakte op een sportcomplex. Op welke sport zit hij eigenlijk? Een clubgebouw, oud, in het midden. Wat afgeragde auto's eromheen. Blijkbaar straal ik onrust uit, want de trainer herhaalt nogmaals hoe betrouwbaar de rijdende ouders zijn. Is dit het goede moment om te vragen wat hij als Belg hier te zoeken heeft?

Terug in bed bedenk ik dat er natuurlijk nog wel een nieuw voorportier moet komen. Dat zal ik moeten doen. De fabriek levert zeer rap wat ik nodig heb. Ondertussen voegt zich een kennis, die ik niet eerder in bed heb ontmoet, bij mij en mijn geliefde. Onverwacht, maar niet onprettig. Ik schurk me warm als middelste lepeltje.

Via mijn mobiel wordt nogmaals een vader aangeprezen als veilige thuisbrenger. Door een vrouw ditmaal, ook in het Vlaams. Maar waar blijf ik met mijn autodeur?

Ik ben ook gek dat ik niet zelf even naar Frankrijk rijd.