Zijn trouwring zit om de ringvinger van de rechterhand. En ook vanwege zijn keurige korte kapsel, het geperste pak en gemoedelijke uitstraling gokt Aagje: protestant. Deze man van een jaar of vijftig naast haar haalt nog op het station van Utrecht een stapeltje papier uit z’n eenvoudige leren tas. Aagje leest Rascha Peper, boeiend genoeg, maar het is te makkelijk om niet ook zijn leesvoer te snuiten.
Aagje zit naast een bobo van de Christelijke Muziekvereniging DAP! Hij leest een mail met ferme taal van Sjoukje. Sjoukje wil ballen kopen, en twaalf stokken. En hoe zit het met haar reiskostenvergoeding? Ze wil heel graag iets maken van de Show- en Marchingband. Ze schrijft er anderhalf kantje over vol.
Bobo begint ijverig aantekeningen te maken. Punt 1, schrijft hij voluit. Punt 2 volgt onmiddellijk. Helaas, Aagje kan zijn handschrift niet lezen. Maar dat Sjoukje een reactie krijgt, daarvan is Aagje zeker. Aagje denkt dat de vereniging haar handjes dicht mag knijpen voor zulke Sjoukjes. Maar niet te stevig, anders gaat de knop van de stok zweten.
Daarna leest Bobo een beleidsstuk met een vragende ondertitel met een keuze. Aagje krijgt altijd een raar gevoel in haar onderbuik van vragende ondertitels met een keuze. Een smekkie in alle smaken van zure melk. Kwaliteitsverbetering: must of onbetaalbaar? Voor een maandsalaris van Aagje kan de vereniging heel wat kwaliteiten verbeteren. Bobo is vast penningmeester; ijverig begint hij te cijferen.
Aagje kan aan Bobo niet aflezen of hij verontrust is, of teleurgesteld, of blij. Hij leest en schrijft rustig, tot Aagjes spijt nog steeds onleesbaar. Zou het een trompettist zijn? En verruilt hij in het weekend zijn zwarte broek en grijs colbert voor een knap uniform?
Na Amersfoort gaat Bobo de Metro lezen. Aagje buigt zich weer over haar vingers van marsepein.
Aagje zit naast een bobo van de Christelijke Muziekvereniging DAP! Hij leest een mail met ferme taal van Sjoukje. Sjoukje wil ballen kopen, en twaalf stokken. En hoe zit het met haar reiskostenvergoeding? Ze wil heel graag iets maken van de Show- en Marchingband. Ze schrijft er anderhalf kantje over vol.
Bobo begint ijverig aantekeningen te maken. Punt 1, schrijft hij voluit. Punt 2 volgt onmiddellijk. Helaas, Aagje kan zijn handschrift niet lezen. Maar dat Sjoukje een reactie krijgt, daarvan is Aagje zeker. Aagje denkt dat de vereniging haar handjes dicht mag knijpen voor zulke Sjoukjes. Maar niet te stevig, anders gaat de knop van de stok zweten.
Daarna leest Bobo een beleidsstuk met een vragende ondertitel met een keuze. Aagje krijgt altijd een raar gevoel in haar onderbuik van vragende ondertitels met een keuze. Een smekkie in alle smaken van zure melk. Kwaliteitsverbetering: must of onbetaalbaar? Voor een maandsalaris van Aagje kan de vereniging heel wat kwaliteiten verbeteren. Bobo is vast penningmeester; ijverig begint hij te cijferen.
Aagje kan aan Bobo niet aflezen of hij verontrust is, of teleurgesteld, of blij. Hij leest en schrijft rustig, tot Aagjes spijt nog steeds onleesbaar. Zou het een trompettist zijn? En verruilt hij in het weekend zijn zwarte broek en grijs colbert voor een knap uniform?
Na Amersfoort gaat Bobo de Metro lezen. Aagje buigt zich weer over haar vingers van marsepein.
1 opmerking:
DAP-per van de man dat hij in de trein zijn mail doorneemt...
Een reactie posten