Tot mijn laatste snik zal ik volhouden dat ik op 25 juni 1988 de stad trilde, en dat ik – net zoals in een stripverhaal – opgegooide bolhoedjes boven Utrecht zag zweven. En toen was het nog maar 1-0. Ons vertrouwen was bij voorbaat enorm en werd niet beschaamd. Het oude huisje onder de watertoren aan de overkant van de Jutfaseweg was nauwelijks bestand tegen het enthousiasme. Naar buiten moesten we!
Na de wedstrijd toog ik lopend naar het station. Al dagen ervoor had ik met mijn moeder afgesproken samen bij haar steeds zieker wordende moeder te waken. Of ik mijn moeder of mijn oma terzijde moest staan, kan ik me niet meer goed herinneren. Pyjama, boek en tandenborstel zaten in mijn keurige werkkoffertje. Het Wed was bedolven onder de oranje feestvierders. Ik kwam er alleen doorheen door in te haken, een rondje met een vriend of kersverse kennis rond te draaien en weer los te laten als de neus richting Zadelstraat stond.
Ik streel oma’s dunne, beverige hand. Ze informeert naar de herrie die haar donkere kamer binnen komt. Zo, waren we kampioen geworden? Zij die tot voor kort midden in het leven stond, verbaast me met haar volgende vraag:
‘Deed Feijenoord ook mee?’
Moet ik haar nu uitleggen dat een Europees Kampioenschap iets anders is dan de UEFA-cup? Aarzelend noem ik de namen van de Feijenoorders in de selectie.
Het blijft een tijdje stil in de kamer. Oma trekt haar hand tussen mijn strelende vingers vandaan. Buiten gaat het toeteren door.
‘Natuurlijk deed Feijenoord niet mee!’ zegt ze opeens, zachtjes. En dan fel, de ogen naar het plafond, maar overduidelijk voor mij bedoeld:
‘Wil je het wel zeggen als ik domme dingen begin te vragen?!’
Na de wedstrijd toog ik lopend naar het station. Al dagen ervoor had ik met mijn moeder afgesproken samen bij haar steeds zieker wordende moeder te waken. Of ik mijn moeder of mijn oma terzijde moest staan, kan ik me niet meer goed herinneren. Pyjama, boek en tandenborstel zaten in mijn keurige werkkoffertje. Het Wed was bedolven onder de oranje feestvierders. Ik kwam er alleen doorheen door in te haken, een rondje met een vriend of kersverse kennis rond te draaien en weer los te laten als de neus richting Zadelstraat stond.
Ik streel oma’s dunne, beverige hand. Ze informeert naar de herrie die haar donkere kamer binnen komt. Zo, waren we kampioen geworden? Zij die tot voor kort midden in het leven stond, verbaast me met haar volgende vraag:
‘Deed Feijenoord ook mee?’
Moet ik haar nu uitleggen dat een Europees Kampioenschap iets anders is dan de UEFA-cup? Aarzelend noem ik de namen van de Feijenoorders in de selectie.
Het blijft een tijdje stil in de kamer. Oma trekt haar hand tussen mijn strelende vingers vandaan. Buiten gaat het toeteren door.
‘Natuurlijk deed Feijenoord niet mee!’ zegt ze opeens, zachtjes. En dan fel, de ogen naar het plafond, maar overduidelijk voor mij bedoeld:
‘Wil je het wel zeggen als ik domme dingen begin te vragen?!’
5 opmerkingen:
Fascinerende route van de Watertoren naar het station. Zeker voor een geografe. Wie gaat er dan in vredesnaam via het Wed? Dat is vragen om problemen. Gelukkig waren daar geen woonboten.
Fijn dat je Feijenoord schrijft; zo heeft je oma het altijd gekend waarschijnlijk. Net als die oom van mij die het maar stug over 'Sport in Beeld' bleef hebben toen dat al heel lang Studio Sport heette.
Mooi blogje trouwens.
Wie heb je trouwens genoemd toen? Welke Feyenoorders speelden in 1988in Oranje?
@Sjaak:
Ik had 'm door, over die route. Ik dacht niet dat iemand zo close zou readen. Maar wel dus ;-)
Historisch juister zou zijn geweest om te melden dat ik thuis mijn pyjama was op gaan halen. En dat was toen bij de Kromme Nieuwegracht in de buurt.
En die Feijenoorders?
Joop Hiele in ieder geval. En Sjaak Troost (what's in a name)in ieder geval. Mij is even ontschoten of ze in het veld hebben gestaan ...
@Ina
100% score. Moest het even nazoeken. Ze hebben samen 0 minuten gespeeld.
Met Van Brockhorst gaat dat dit jaar in elk geval beter worden
Als ik me goed herrinner speelt bij Una Giornata Particulare (spel ik het goed?) steeds een voetbalwedstrijd op de achtergrond. Het kan ook een andere film geweest zijn. Hier bewijs je je literaire kracht met de tegenstelling tussen het vrolijk hossende oranjedecor en de verstilde kamer met de zieke oma. De ontmaskering van je leugentje om bestwil krijgt zo een extra ontroerende lading. Mooi!
Een reactie posten