Geestreizen

Waar gebeurd, overdag:
* Op het station springt iemand nog net op tijd de tram in.
* Ik toon drie collega's mijn kleurenwaaier.
* Ik mail een foto van mezelf naar een journaliste. Natuurlijk door Jeroen genomen, deze foto.
* In Parijs, alweer anderhalf jaar geleden, bedachten man, zonen en ik een metrospel. We hebben het er nog bijna wekelijks over.
* We zijn over de vakantie aan het brainstormen: interrail is één van de opties.
* Diep in gedachten zit ik met twee collega's over een schema gebogen. Ik schrik me wezenloos van een deur die open gaat. De collega naast me troost me door over mijn arm te strijken.

Dit maakt mijn geest er 's nachts van:
Met man en kinderen ben ik in een stad met een nieuw stukje metro. 't Is een klein rondje, waar bijna constant een metro aan het perron verschijnt. Op de wegwijsborden is het rondje het mooiste turquoise dat ik ooit gezien heb. Drie van ons nemen een trein, nummer vier de trein er net achter. Zaak is op een perron een tableau vivant te vormen, dat gefotografeerd wordt door ons zelf. Degene in de achtervolging moet dit zien en op het juiste station uitstappen. Ik voel een heerlijke spanning als ik nonchalant sta te poseren tegen een ondergrondse pilaar. Dan ga ik naast een zwerver zitten die zich als een kopjes gevende poes tegen mijn bovenarm vlijt.
Nog net op tijd springt Jeroen de trein uit. Hè? Hij nam toch de foto?