Op de zeepkist (10)

Ze staan waar ze staan om zo dicht mogelijk bij de voorzieningen te kunnen komen. En omdat de meeste mensen het lelijke dingen vinden zijn ze vaak op bijna onvindbare plaatsen gebouwd. Bijna allemaal hebben ze een ingang die je niet zult vinden als je niet weet waar die te vinden moet zijn. Toch hebben ze een leuk kantje. Een naar mijn mening te onbekend kant, de bovenkant. Daar klim ik graag de zeepkist voor op.

Het dak van de parkeergarage

In Parijs staan we in de rij om Le Tour Eiffel op te kunnen en we klauteren naar de Sacré Coeur. We houden een gebroken middenvoetsbeentje over aan de tocht naar het topje van de Tower Bridge en verliezen een dop van de verrekijker in de London Eye. Waar willen we niet op hoogte over de stad kunnen kijken?
Het kan sneller, makkelijker, goedkoper én verrassender.
Het dak van een parkeergarage is niet populair als parkeerplek. De auto staat er immers niet droog en het is nogal een eindje draaien, helemaal naar boven. En als je geen auto hebt te parkeren, dan kom je er doorgaans al helemaal niet. En dat is jammer.
Zo'n dak is een cadeautje van de stad aan u. Zicht, vaak rondom, op de ongekende achterkanten van de stad die u al meende te kennen of waarvan u straks de gepoetste fronten zult zien. Uw favoriete jurkenwinkel blijkt een verwaarloosde tuin te hebben. Er wordt (illegaal?) gebouwd in de ruimte achter de politiepost. Bij de bouw van het gebouw waar u nu bovenop staat is geen rekeningen gehouden met zichtlijnen. Het is geen plek om uitzicht te kunnen hebben op brand, overstroming of de naderende vijand. Dus geen obligaat gekoekeloer naar fraaie verten. Hier is het echte leven te zien. En dat alles zonder muntjesverrekijkers en Italiaanse echtparen voor je neus. Doe er uw voordeel mee!