In Noorwegen zijn het grootheden, Baktus en Karies. Zo groot als bij ons Dikkertje Dap. Zo groot als Pippi in Zweden, en the Famous Five in Engeland.Wie kent onze Joris Driepinter nog, die ons als kind moest behouden voor broze botjes en tandeloze tijden, door ons te wijzen op het nut van drie glazen melk per dag? Zulke typjes zijn Baktus en Karies ook. In 1949 schreef een Noor een opvoedkundig werkje over verstandig gebitsonderhoud. De knipoog naar de bacterie en caries is mijn lezers niet ontgaan.
Een andere slimme Noor, een Noorse in dit geval, gebruikt anno nu de namen van de jongetjes (die floreren op koek en wittenbrood en eigenlijk appels en veel gepoets om zich heen moeten hebben) voor twee breipatronen. Eenvoudige rechtoe rechtaan sjaals, een variant in recht, en een variant in tricotsteek. Ideaal om je wol op te krijgen, een lekker makkelijk cadeautje te hebben, of als tussendoortje tussen een wel erg bewerkelijke jurk en een ingewikkeld sokkenpatroon.
Ze zijn een megahit in de virtuele breiwereld ravelry. Ik breide er drie. Eén voor mezelf, één voor het zusje dat dit blog zelden leest. Die groene gaat in de cadeaukast.
3 opmerkingen:
the green one looks more or less like a scarf but the other 2 look like socks for people with fairly deformed feet and a penchant for dangly extra bits. How do they work as scarves exactly?
@Elma:
Alle drie de modellen zijn gelijk. Eén rechte kant en een naar het midden uitlopende zijde, die dan weer langzaam 'terugloopt'. 4 steken aan begin en einde, ongeveer 55 in het midden.
Ik hoop niet dat iemand zulke lange driehoekige voeten heeft.
Of misschien moet ik toegeven: 't is best een maffe sjaal.
Als we weer elkaar ergens tegenkomen moet je eentje zeker meenemen want van de foto snap ik het echt niet.
Een reactie posten