Zomaar aardig

Ik mag een dagje naar Rotterdam met mezelf. Lui rijd ik in de auto naar het treinstation. De man op de fiets draagt muts, sjaal en handschoenen. Ik stop ruim voor de haaientanden. De man zoekt mijn blik en steekt, breed glimlachend, een forse duim omhoog.

Kijk, dan kan mijn dag niet meer stuk.

Een Act of random kindness heet zoiets in het engels. Ik leef ervoor. Gewoon aardig zijn. Wie goed doet, goed ontmoet: het wordt steeds vaker mijn overtuiging.

Ik kan volledig los gaan bij het hier al vaker gepresenteerde fenomeen postcrossing. Als Willemijn heb ik tot vandaag 780 kaarten verstuurd. Hoe gaat het in z'n werk? Ik ben ingelogd, heb ooit een profiel aangemaakt en dan krijg ik een adres. Van zomaar iemand op de wereld die zich ook als postcrosser heeft aangemeld. Ik lees zijn of haar profiel, zoek een passende kaart uit, en loop naar de brievenbus. Als mijn kaart gemeld is, gaat vervolgens mijn adres 'de bak in', en krijgt persoon C het verzoek mij een kaart te sturen. Die leest mijn profiel, zoekt een passende kaart uit, loopt naar de brievenbus, enzovoort ... Ik heb ondertussen weer een nieuwe kaart onderweg.

(Sterker nog, het systeem beloont de trouwe crosser. Voor elke 50 kaarten die verzonden zijn, mag er eentje meer onderweg zijn. Ik heb er nu 23 op weg naar onbekenden. Het begint een tikje uit de hand te lopen :-))

Bijna elke dag ligt er een kaart, of meer, op mij te wachten. Het is helemaal super. Vooral als het een lezende vrouw is, of een andere kaart waar ik om moet glimlachen of schateren of anderszins door bewogen wordt. Versturen is zo mogelijk nog leuker.

Vanmorgen deed ik het nog:

- Twee vuurtorens (in envelop dit maal) aan een vrouw uit Duitsland. Het zijn kaarten die ik al eerder van anderen ontvangen heb. Maar vuurtorens spaar ik niet, en zij is er vast reuze blij mee.

- Stilleven met aardappels in gele bak in een vrouw uit Letland. Van Gogh zit in haar rijtje favoriete schilders.

- Gratis kunstkaart die ik ooit in Amersfoort bij een tentoonstelling kreeg aan een man uit Kroatië. De kaart is niet heel fraai, maar de postzegels wel. En die spaart hij.

Over postzegels gesproken. Ik heb een goedkoop adresje ontdekt. Via internet bestel ik postzegels uit het guldentijdperk. Nog altijd geldig en voor de verzamelaar om van te likkebaarden.

P.S. De vogels schijnen water te willen. Ik heb een bord met warm water op de tuintafel gezet. Een ijzeren gevlochten onderzetter op het bord, anders gaan ze zwemmen in het water. Zomaar aardig.
P.P.S. Zojuist knalt een vogeltje tegen de ruit.