Op de zeepkist (14)

Het lezen van drie boeken tegelijk

Probeer dit eens: niet één enkel boek. Niet zo nu en dan het ene, en dan weer eens het andere boek. Nee, echt drie boeken naast je op de bank. En lezen. Een stukje uit boek A, dan uit B, en vervolgens uit C, dan weer A, B, en terug bij C. Enzovoort.

Hoe gaat het in z'n werk?
Drie boeken naast je op de bank, in de hangmat, naast het kussen. Echt vlakbij.
Bedenk van tevoren op welk moment je van boek wisselt. Je kunt de eierwerkker zetten, na een aantal pagina's van boek ruilen, of je besluit dat een hoofdstukeinde het moment is dat je het boek terzijde legt. De lol zit 'm wel in het snel wisselen. In een uurtje moeten zeker alle boeken tweemaal door je handen zijn gegaan. Ook weer niet te streng zijn. We zitten niet te wachten op cliffhanges om de cliffhangers, of om boeken wiens verhalen niet goed gelezen worden omdat dat éne boek alleen maar trekt. Dan lekker even wat langer in dat ene boek blijven hangen.

Waarom zou je dat doen? Talloze redenen, waar uit een greep:
a) Je kunt niet kiezen welk boek eerst te lezen.
b) Je staat al een tijdje stil, op het leesfront, en wil nu eindelijk wel weer eens pagina's maken.
c) Dat saaie boek moet nu toch echt uit.
d) Een boek met losse verhalen, portretten of columns leent zich niet voor achter elkaar consumeren.
e) De onrust in jezelf wordt bevredigd: je vergelijkt (onwillekeurig) bladspiegels, schrijfstijlen, hoofdpersonen.
f) Je raakt geïnspireerd om zelf te gaan schrijven. Boek één, boek twee, boek drie ... waarom zou boek vier niet van jezelf zijn?

Op dit moment triolees ik de roman Baby Storm van Wanda Reisel, een bundel necrologieën van Peter Brusse, en verhalen over vaders en zonen van Hugo Borst. Door de lengte van de hoofdstukken ideaal om snel te wisselen. De necrologieën (twee pagina's per stuk) laten zich niet aan de lopende band lezen. Die moeten 'geproefd'. De filosofische neigingen van Borst zijn te fraai om over heen te razen. Een pauze tussen de vaders is aangenaam. Reisel beschrijft een ontroerend kwetsbaar persoon in een prachtige absurdistisch decor, in aantrekkelijk korte hoofdstukken.
In een uur trekken zo'n 30 personen langs mijn geest. Ze lopen elkaar soms een beetje voor de voeten. Geregisseerde chaos. Helemaal 2009!