Waarom is verzonnen geen werkwoord?

Ik heb nog niet vaak mensen ontmoet die net als ik van regen houden. Gratis voer uit de hemel, verkoelend vocht, en het ruikt er zo lekker bij. Natuurlijk geniet ik niet van een natte broek die bij de lunch nog niet droog is en vind ook ik dat kamperen bij droog weer relaxt en genieten is. Maar een hekel aan regen? Helemaal niet. Ik wandel graag langs het strand tijdens een stortbui. En wat is er gezelliger dan regengetik op een tentdoek?
Dat ik bepaald geen zonaanbidder ben, dat zal ook wel een rol spelen. Aan zonnetjes en felblauwe luchten, verbrande schouders, parelend zweet: ik houd er geen goede herinneringen aan over. Nee dan de regen.

Die keer dat mijn moeder en mijn zusjes en ik uit Zoetermeer kwamen fietsen en tot de onderbroek nat thuiskwamen. Daarna allemaal op de bank en de speciaal daartoe uitgeklapte stretcher, warm worden onder dekens.
Of toen ik zonder regenpak naar het werk was gefietst en al snel doorhad dat dit betekende dat ik die dag niet meer droog zou worden. I'm singing in the rain! Zalig. Daar dachten de collega's in de lift anders over. "Bah, wat vies!" Ik flapte eruit: "Vies? Oude mannen op een motor, da's pas vies." Pas toen zag ik de twee vijftigers die - natuurlijk - motor reden.
En ik voel nog het warme neefje van één jaar op mijn arm en zie zijn verrukte gezichtje, wadend naar de wc-blokken, nadat in een half uur tijd de Corsicaanse camping letterlijk overspoeld was.
Een weekje buitenkunst in 2006 kende regen, zeer veel regen. Dat betekende moddersculpturen en waterverven en drie workshops in één tent. Het bleek allemaal te kunnen. Het jaar erna vroeg een zoon - we zaten in het ochtendzonnetje aan de kampeertafel - waarom we niet meer gezellig in die grote tent gingen ontbijten.
Ik heb vakanties gehad dat we eerst de buitentent moesten opzetten en dat de schimmel in de fietstassen stond, maar dat levert aardiger verhalen op dan: na vier uur 's middags konden we wat gaan doen, daarvoor was het te heet.
En ik krijg er nog krullen van ook.
Nee, laat deze zondag maar komen.

(Ik sta overigens de hele middag in een kerk Bach te zingen. De kerk gaat om half twee open. Natte jassen schijnen wonderen te doen met de aukoestiek.)