Kom je ook? Het wordt vast gezellig.

Ik had erop gerekend dat het een chique bruiloft zou worden en de naam van de lokatie was al veelbelovend geweest. Toch val ik stijl achterover van het enorme kasteel. Ik word harteljk verwelkomd en uitgenodigd een slaapplaats te zoeken. Dat lijkt me redelijk voorbarig, maar blijkbaar wil men zeker weten dat iedereen de hele dag én nacht zal blijven. Een grote balzaal biedt een aardig plekje en ik installeer mijn matje en slaapzak.
Er wordt al gedanst. Daar zie ik warempel Paul weer. Ik krijg zijn prachtige grijns, terwijl hij een meisje geoefend heen en weer zwiert. Ik ben underdressed, en niet zo'n beetje. Hoe krijg ik het toch weer voor elkaar. Ik struin door het kasteel op zoek naar een kapstok voor mijn rode regenjas. Zelfs onder de hanenbalken, waar ik rust zoek, is het druk met mensen. Ballonnen, rare hoedjes, gegil van liedteksten: de voorbereiding van de bruiloft is in volle gang.
Buiten in de tuin is ook van alles gaande. Ik ben en blijf toeschouwer. Menig sneue blik glijdt over mijn kleding. Opeens komt een vrouw in mijn gedachten die ik hier absoluut niet wil tegenkomen en besluit ik naar huis te gaan. Het ontbijt waarover ik struikel, in een zaal naast de balzaal en al net zo groot, laat ik niet zomaar staan. Ja, ik ben deelnemer geworden. Ik eet en eet en eet maar door, de ene geroosterde of beboterde heerlijkheid na de andere. Ik heb nog steeds mijn regenjas aan, dat matje en de slaapzak zitten ook alweer in mijn rugzakje. Nog even plassen en dan naar huis. Hoewel er drie wc's zijn per sexe, is de rij lang.
Ik schud de parkeerwacht af en weet mijn auto te bereiken. De groene ford focus staat op mij te wachten. En dat komt me zo bekend voor, dat ik nu pas door heb dat ik droom. In tien minuten ben ik thuis. Het is tien voor half elf.