Ik doe voor de vierde keer in acht jaar mee aan Nanowrimo. De eerst keer strandde ik al na een paar dagen, de tweede en de derde keer leverde een heusch boek op. Dit jaar moet het derde boekenkind geboren worden. De eerste twee dagen liepen als een zonnetje.
Margriet Buitenpost maakt gelijk nogal wat mee. Ze moet vast in het echt bestaan, dus als ze zichzelf ook googelt (en wie doet dat niet?) dan weet ze nu dat er een boek over haar geschreven wordt. Ze is in therapie, en krijgt de meest absurde opdrachten. Het houdt me lekker van de straat.
De jongste zoon doet dit jaar mee. Hij gaat, hoewel pas 15 jaar, voor de grootste uitdaging van de 17-jarige: 25.000 woorden in 30 dagen. Hoewel drie keer zo oud, geldt voor mij slechts het dubbele. Het zijn een hoop woorden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten