De tiende trein in minder dan tien dagen maakt opeens misselijk. De jongste heeft de afvalzak extra gevuld. De oudste houdt de boel binnen door de horizon geen moment met de ogen los te laten. Het eindstation wordt opgelucht bereikt. We zijn in Zagreb.Nog één dagje toerist spelen en dan in de nachttrein naar huis. Voor het eerst deze vakantie voelen we de regen. We zijn een beetje brak en Zagreb op zondag, hmm, het bruist niet echt. We eten wat, maar plannen maken lukt niet. Rondlopen stuit op weerstand. De jeugd wil pretpark of slapen. Beide mogelijkheden zijn niet voorradig en het begrip daarvoor is al helemaal afwezig. Dan oppert een ouder de mogelijkheid van de bioscoop. Da's een idee!
De eerste wordt net verbouwd. De tweede blijkt een filmhuis en voorlopig nog niet open. Naar de derde is het zoeken. We zien ondertussen toch nog het oude centrum. Een modern gebouw met een Engels sprekende medewerker heet ons welkom. We kunnen nog net in de film van half vier vallen. Niet nagesynchroniseerd. In het pikkedonker stommelen we naar rij 11.
In een stoffige pluchen Kroatische zaal komen we alle vier weer tot leven. Na anderhalf uur zijn de gelederen weer gesloten. Zo eensgezind zijn we zelden, en dat buiten we uit. We praten nog lang na. De sfeer blijft uitstekend. Nog 'ns en nog 'ns checken we het bij elkaar. Vond jij ook dat..? Ja. Heb jij ooit ...? Nee.
We blijven het eens. Dit is wel de grootste butfilm die er is.
1 opmerking:
Op een gegeven moment kun je het reizen dan helemaal zat zijn. uitstekende oplossing dan de bioscoop. Meestal mijd ik die...:-)
Een reactie posten