Afmaken

Ik ben de Koningin van het Idee, de Heerseres van het Enthousiast Beginnen, minder vaak maar toch ook wel de Presidente van het Doorzetten. Edoch (u voelde hem aankomen, de maar, vandaar dat ik dacht, kom, we gooien er een edoch achteraan) de zoldertrap, de ruimte naast het echtelijk bed, de zolder (vooral de zolder), en mijn arme hoofd: alle plekken lijden onder de Almachtige van het Niet-Afmaken.

Ik houd van mezelf (dat moet van de cursussen), maar wel jammer is dat er een heleboel nooit af komt. Hoe geniaal genietbaar al mijn nieuwe ideeën en onaffe verrichtingen ook zijn.

Daarom, met enige trots, aan u gepresenteerd:

Het alweer derde breiwerk, door mijzelve in elkaar geháákt (de koe heeft de haas gevangen).

(Getoond door een model dat ik beloofd heb dat anoniem mag blijven).

Ontwerper gezocht

Ik ken iemand die met een spijkerbroek aan, in haar laarzen past. Let wel: ook de spijkerbroekpijpen passen in de laarzen. Zo mooi. Als ik koffie uit de automaat haal, dan hoop ik dat ze voor me staat, dan kan ik even jaloersig zuchten.
Het woord shopruiming zou verboden moeten worden, maar de fikse kortingen in de kleding- en schoenenwinkels zijn natuurlijk aangenaam. Zeker nu ik weer in de normale winkels mag komen. Na 80 pakjes boter kwijt te zijn geraakt, me dunkt, mag ik weer helemaal los. Dus vooruit met de geit, waarom niet eens een paar laarzen geprobeerd?
De weegschaal mag vriendelijk voor me zijn, en de blikken van de schoenenwinkeldame beleefd neutraal, in mij stormde de teleurstelling en de woede toen de ritsen van alle soorten en maten nog geen decimeter omhoog konden worden getrokken. Woedend op wie? Op de eigenaresse van een paar voetbalkuiten? Op poppemodemakers die in de opruiming alleen nog jurkjes maat 34 en 36 in de schappen hebben hangen? Of op mezelf, omdat ik zo onnozel was te denken dat ik na 30 jaar een paar laarzen zou passen?

Gelukkig ben ik niet zo dat ik gelijk ook niet meer in die rokjes durf, met een maillot of panty eronder. Bijna durf dan. Ik durf het nog steeds bijna.
Ik heb zelfs een idee voor een panty: een vrolijk kleurtje met een geinige applicatie. Een ballon, op de kuit.

Nog 217 nachtjes slapen

Je kunt geen ex-collega in de stad tegenkomen, of er wordt gevraagd 'wanneer je nu eindelijk weer eens je blog gaat bijhouden'. Het was even stil hier. Maar de voornemens zijn er, luid en duidelijk. En eenmaal uitgesproken, heeft elk voornemen 10x meer slagingskans, zo leerde ik onlangs.
Daarom hier
de belofte / het voornemen / de wens / de opgave / de voorpret
om me vaker tot mijn 34 dagelijkse bezoekers te richten.

Immers, nog 217 nachtjes slapen en dan begint de opleiding. En dit jaar ga ik meedoen!

Zomaar aardig

Ik mag een dagje naar Rotterdam met mezelf. Lui rijd ik in de auto naar het treinstation. De man op de fiets draagt muts, sjaal en handschoenen. Ik stop ruim voor de haaientanden. De man zoekt mijn blik en steekt, breed glimlachend, een forse duim omhoog.

Kijk, dan kan mijn dag niet meer stuk.

Een Act of random kindness heet zoiets in het engels. Ik leef ervoor. Gewoon aardig zijn. Wie goed doet, goed ontmoet: het wordt steeds vaker mijn overtuiging.

Ik kan volledig los gaan bij het hier al vaker gepresenteerde fenomeen postcrossing. Als Willemijn heb ik tot vandaag 780 kaarten verstuurd. Hoe gaat het in z'n werk? Ik ben ingelogd, heb ooit een profiel aangemaakt en dan krijg ik een adres. Van zomaar iemand op de wereld die zich ook als postcrosser heeft aangemeld. Ik lees zijn of haar profiel, zoek een passende kaart uit, en loop naar de brievenbus. Als mijn kaart gemeld is, gaat vervolgens mijn adres 'de bak in', en krijgt persoon C het verzoek mij een kaart te sturen. Die leest mijn profiel, zoekt een passende kaart uit, loopt naar de brievenbus, enzovoort ... Ik heb ondertussen weer een nieuwe kaart onderweg.

(Sterker nog, het systeem beloont de trouwe crosser. Voor elke 50 kaarten die verzonden zijn, mag er eentje meer onderweg zijn. Ik heb er nu 23 op weg naar onbekenden. Het begint een tikje uit de hand te lopen :-))

Bijna elke dag ligt er een kaart, of meer, op mij te wachten. Het is helemaal super. Vooral als het een lezende vrouw is, of een andere kaart waar ik om moet glimlachen of schateren of anderszins door bewogen wordt. Versturen is zo mogelijk nog leuker.

Vanmorgen deed ik het nog:

- Twee vuurtorens (in envelop dit maal) aan een vrouw uit Duitsland. Het zijn kaarten die ik al eerder van anderen ontvangen heb. Maar vuurtorens spaar ik niet, en zij is er vast reuze blij mee.

- Stilleven met aardappels in gele bak in een vrouw uit Letland. Van Gogh zit in haar rijtje favoriete schilders.

- Gratis kunstkaart die ik ooit in Amersfoort bij een tentoonstelling kreeg aan een man uit Kroatië. De kaart is niet heel fraai, maar de postzegels wel. En die spaart hij.

Over postzegels gesproken. Ik heb een goedkoop adresje ontdekt. Via internet bestel ik postzegels uit het guldentijdperk. Nog altijd geldig en voor de verzamelaar om van te likkebaarden.

P.S. De vogels schijnen water te willen. Ik heb een bord met warm water op de tuintafel gezet. Een ijzeren gevlochten onderzetter op het bord, anders gaan ze zwemmen in het water. Zomaar aardig.
P.P.S. Zojuist knalt een vogeltje tegen de ruit.

Verloren voorwerp

*Wie verloor een paarse armband?*
*armband paars trein Utrecht*
*armband gevonden trein wie kwijt*
*tram armband magneetsluiting paars*
*ik heb nu al zo'n medelijden met de bijpassende ketting*
*maandag cadeau vriendin in ov gevonden*

Wat u ook googlede: u kwam hier terecht. Dank voor het vinden! Mag ik 'm terug, please?

Over Uit (3)

We staan een tijdje op de paars beklede trap te wachten. "Er wordt nog gerepeteerd" verstaan we van de onduidelijke omroeper. Huh? Wij kwamen toch voor de openbare repetitie? Dan dringen wij samen met de stokken, rollators en gehoorapparaten naar binnen.
De ijzeren kruk met een blauw velours kussentje, op drie poten, staat al voor hem klaar. Het orkest stemt als komt er een echt concert. Daar is hij, in een blauwe polo op een kostuumbroek, in glimmend gepoetste schoenen. Een prettige stilte daalt in het orkest neer.
Zijn bewegingen zijn bruusk. Zonder baton maakt hij duidelijk wat hij van de topmusici verwacht. Hij bast tegen beroeps de opdrachten die ze vast ook aan hun eigen leerlingen geven. "Not square! Vocalize. Discuss it with yourself." Zijn accent is moddervet. Vooral de eerste violisten moeten het ontgelden. Hij komt zelfs tussen de troepen in staan om een, voor ons op de tribune, onverstaanbare aanwijzing te geven.
Een paar keer blikt hij achterom, woest, de zaal in. We zijn niet voor onze lol naar het Gergiev festival gekomen. "Every sound from the audience I consider a personal insult." meen ik hem te horen denken.
Er wordt straf en geconcentreerd doorgespeeld. Mahler glanst.
Geen compliment komt over zijn lippen. Zijn handen doen het echte dirigentenwerk. Zijn linkerhand heeft nog een extra taak, die moet zijn haren op de plek houden.
Ergens in de houtsectie wordt een kopje omgestoten. Het porselein stuitert over de houten vloer. Vier, vijf mensen verstijven en blikken ongerust naar de meester.
Toch nog onverwacht is het afgelopen. De fans schieten op de dirigent af. Hij neemt nog even de tijd om over het hele orkest heen een duim op te steken naar één van de tuba-spelers. De forse man krijgt acuut een rood hoofd, en lacht een voorzichtige lach. Zijn buurman klopt hem op de schouder.

Op de zeepkist (14)

Het lezen van drie boeken tegelijk

Probeer dit eens: niet één enkel boek. Niet zo nu en dan het ene, en dan weer eens het andere boek. Nee, echt drie boeken naast je op de bank. En lezen. Een stukje uit boek A, dan uit B, en vervolgens uit C, dan weer A, B, en terug bij C. Enzovoort.

Hoe gaat het in z'n werk?
Drie boeken naast je op de bank, in de hangmat, naast het kussen. Echt vlakbij.
Bedenk van tevoren op welk moment je van boek wisselt. Je kunt de eierwerkker zetten, na een aantal pagina's van boek ruilen, of je besluit dat een hoofdstukeinde het moment is dat je het boek terzijde legt. De lol zit 'm wel in het snel wisselen. In een uurtje moeten zeker alle boeken tweemaal door je handen zijn gegaan. Ook weer niet te streng zijn. We zitten niet te wachten op cliffhanges om de cliffhangers, of om boeken wiens verhalen niet goed gelezen worden omdat dat éne boek alleen maar trekt. Dan lekker even wat langer in dat ene boek blijven hangen.

Waarom zou je dat doen? Talloze redenen, waar uit een greep:
a) Je kunt niet kiezen welk boek eerst te lezen.
b) Je staat al een tijdje stil, op het leesfront, en wil nu eindelijk wel weer eens pagina's maken.
c) Dat saaie boek moet nu toch echt uit.
d) Een boek met losse verhalen, portretten of columns leent zich niet voor achter elkaar consumeren.
e) De onrust in jezelf wordt bevredigd: je vergelijkt (onwillekeurig) bladspiegels, schrijfstijlen, hoofdpersonen.
f) Je raakt geïnspireerd om zelf te gaan schrijven. Boek één, boek twee, boek drie ... waarom zou boek vier niet van jezelf zijn?

Op dit moment triolees ik de roman Baby Storm van Wanda Reisel, een bundel necrologieën van Peter Brusse, en verhalen over vaders en zonen van Hugo Borst. Door de lengte van de hoofdstukken ideaal om snel te wisselen. De necrologieën (twee pagina's per stuk) laten zich niet aan de lopende band lezen. Die moeten 'geproefd'. De filosofische neigingen van Borst zijn te fraai om over heen te razen. Een pauze tussen de vaders is aangenaam. Reisel beschrijft een ontroerend kwetsbaar persoon in een prachtige absurdistisch decor, in aantrekkelijk korte hoofdstukken.
In een uur trekken zo'n 30 personen langs mijn geest. Ze lopen elkaar soms een beetje voor de voeten. Geregisseerde chaos. Helemaal 2009!

Nooit te oud (1)

Je kunt gezond en gelukkig 44 jaar worden, om dan tot de conclusie te komen dat jou nog nooit een goede bh is aangemeten. Dat geeft niks. Ik heb er achteraf geen nacht minder om geslapen. Ik heb ruim 25 jaar in gevallen rondgelopen die mij wel aanstonden. Ooit zei een mevrouw in zo'n hokje met gordijntje: "Deze staat u geweldig!" Ik had zo wie zo al vermeden in die vreselijke spiegel te kijken en kocht sindsdien dat merk. Ik blijk mezelf tekort te hebben gedaan.
De zus van de buurvrouw op het zangkoor bezit de chique lingeriezaak in de stad. U had al begrepen, als je een bh een bh noemt, en een onderbroek een onderbroek, dat ik daar nog nooit geweest was. Had ik zin in een lingerieparty? Ik verstond alleen party en zei ja.
Drie uur later was ik drie verrukkelijke bh's rijker en had ik kennis opgedaan, die ik hier graag deel. (Verrukkelijk moet ik even toelichten: ze zitten goddelijk.)

1) Om de ideale maat te bepalen is er een officieel rekensommetje met de borstomvang onder de borsten en de omvang op tepelhoogte als ingrediënten. De borstomvang onder de borsten is het belangrijkste. Een chique winkel zal deze dan ook alleen meten. Niet alleen omdat het niet zo prettig wordt gevonden door de gemiddelde klant dat over haar tepels ook nog een meetlint gaat. De cupmaat verschilt per type bh en wordt gevonden door veel te passen.
Tip: kijk daarbij ook in de spiegel(s).

2) Een bh steunt niet in de cups, niet via de bandjes, maar uitsluitend via de band onder de borst. Deze moet dan ook stevig en horizontaal waterpas zitten.
Tip: geloof de zus van de buurvrouw die uitlegt dat die kwabjes bóven de band onder de oksel 'gewoon bij de leeftijd' horen en dat werkelijk praktisch iedereen die heeft.

3) Weet wat je wilt. Wil je plat? Zo veel mogelijk laten zien? Een flinke borstspleet? Sporten? Katoen? Mag-ie zichtbaar zijn? Juist niet? Veel antwoorden leveren een advies op maat. En dus heel veel passen.
Tip: misschien wil je wel twee dingen.

4) Sluit een nieuwe bh altijd op het minst strakke haakje(s). Vergeet niet na verloop van (was)tijd een haakje op te schuiven.

5) Borsten moeten goed in de bh gelegd worden, hoe weinig of veel borst je ook hebt. Knip de bh vast en
a) buig naar voren en schud tot de cups lekker gevuld zijn of
b) grabbel - alsof je een cavia uit het zaagsel tilt - borst voor borst naar boven.

6) Koop een bh niet 'op de krimp'. Elke vrouw valt anders af, (en komt anders aan). Niet te zeggen is of dit - fors - in de bh-maat zal schelen.
Tip: probeer hoe dan ook de gedachte te vermijden dat we het hier over een paar klompen vet hebben.

7. Neem een t-shirt of truitje mee om over de bh's te passen.
Tip: neem dat kledingstuk mee dat niet mooi zit vanwege de ribbels op de rug. Als die zijn verdwenen heb je de perfecte bh gevonden.

8. Het venijn zit in de staart: bh's dienen met de hand gewassen te worden.
Tip: vraag om een waszakje en schrijf iets sneller af.

Steekje laten vallen

De plotseling doorgebroken breiwoede kent voorlopig nog geen einde. Een hesje, een wikkeltruitje, en nu dit leuke zomerdingetje: de panden en mouwen schieten van de pennen. Waarom heb ik dit 15 jaar lang eigenlijk niet meer gedaan? Omdat mijn drie mannen niets willen dragen dat meer warmte biedt dan een katoenen shirt? Dat heeft meegespeeld, zeker. Omdat ik het mooiste iets op maximaal pennen 3 vind, en omdat dat wel heel veel werk is? Ook een factor. Omdat obees en zelfgebreid niet heerlijk combineert? Dat zou een reden voor het weer opsteken van de hobby kunnen zijn.

Langzaam is het kwartje gevallen.

Ik ben een goede breier. Maffe steken, onduidelijke patronen, suffe garens: ik draai er mijn hand niet voor om. Maar al die lappen in elkaar zetten, naaien zeg maar ... zucht. Dat deed mijn moeder altijd.