Mobiel theater

[Vrouw toetst nummer in op haar mobiel. Ze oogt nerveus en opgewonden. Zodra er wordt opgenomen begint ze zeer luid te praten:]
Hé hoi.
Ik ben het.
Had niet gedacht hè?
De operatie is geslaagd.
Ze doen het weer.

[Schreeuwend:]
Allebei.
Ik ben blij, joh, blij.

[Terug naar te luide toon van begin van het gesprek:]
Jou bel ik als eerste.
Omdat ik jou van al mijn vriendinnen het eerst weer wil horen.
't Is al 25 jaar geleden dat we jaargenoten werden.
En ik heb al tien jaar jouw stem niet meer gehoord.
Geen vogels, tien jaar geen muziek, moeilijk praten met jullie allemaal.
En nu kan ik alles weer horen.
Ik praat nog wel hard. Zegt de dokter.

[Nog steeds zeer luid en blij:]
Wist je dat een mobiele telefoon piept als je op de knopjes drukt?
Jij natuurlijk wist je dat.
En ik woon hier nu al jaren, hè, maar nu weet ik pas dat de tram in de bocht zo knerpt.
Weet je waar ik het meest zin in heb?
Met jou naar een concert, net als vroeger.
En dat we dan oordopjes indoen omdat het zo'n herrie is.
En dan drinken we bij jou nog een biertje.
En dan hoor ik hoe de beugelfles open plopt.
O ja, je snurkt.
Dat herinner ik me toch goed, hè?
Dwars door de deur heen.
Dat wil ik ook horen.

[Constaterend, nog steeds luid:]
Hoef je niet meer alles op briefjes te schrijven.
Want jouw lippen heb ik nooit kunnen lezen.
Je schreef dat je er wel je best op deed.
Maar dat zag ik eigenlijk niet.
Ik zag wel dat jullie het over mij hadden.
We kunnen wel zien, hoor.
Met jullie gezichten zo dicht bij elkaar, en naar mij kijken.
Alsof dat voor mij uitmaakte, dat jullie fluisteren.
Ik wilde zo graag met alles meedoen, met de jaarclub.
Eerst ging ik nog mee.
Roeien is voor mij ook leuk. En carnaval.
Maar als we ergens gingen eten, dan kwam het eten dat ik zelf niet had besteld.

[Bozig, nog steeds luid:]
Ik paste niet meer in het plaatje, hè?
Ik viel op, tussen de vlotte succesvolle vriendinnen.
Zo zwijgend, op de bank, trok ik natuurlijk precies de verkeerde aandacht.

[Bitter, nog luider wordend:]
En als je toch moest praten, met die zielige dove Inge?
Dan schreeuwde je toch lekker?
Met dikke aderen in je nek en idiote getuite lippen?
Je zou jezelf eens moeten zien en bedenken wie er eigenlijk zielig is.
Alsof het ook interessant is wat je te melden hebt.
Wil-je-nog-kooooofffffiiiiieeeee? En dan dat roerende gebaar.
Het enige gebaar datje hebt willen leren.

Ik belde je om te vragen of je wat kwam drinken.
Omdat ik zo blij was dat ik je stem weer kan horen.
Maar weet je wat?

[Schreeuwt:]
Hou jij je bek maar.

Elp, 9 juli 2008