Wat louter macht niet keert

Elke maand nodigt de gemeenteraad 70 inwoners uit om een avondje langs te komen. Als de politiek niet naar de burger komt, dan moet het maar andersom, zal men gedacht hebben. Ik voelde me warm uitgenodigd. Een rondleiding door het stadhuis, een hapje eten, raadsleden ontmoeten en de raadsvergadering bijwonen, dat wilde ik wel. In de gemeente Midden-Drenthe of Leidschendam-Voorburg. Maar in Deventer? Ik heb meer stappen in het stadhuis liggen dan menig raadslid, die stelling durf ik wel aan. En de hele avond ex-collega's met "Hé hallo hoe gaat het?", nee, dank je wel. Maar er stond wel een erg leuk onderwerp op de agenda. En de jongste zoon wilde wel mee. En ik was toch beleefd uitgenodigd? Dan ga je.
Om wat voor redenen dan ook geven elke maand zo'n 15 burgers gehoor aan de uitnodiging. We waren een gemengde groep. Leeftijd van 25 tot 70 jaar, met katoenen tasjes en met merkartikelen, mannen met staart en vrouwen met sjaals, we waren zelfs niet 100% wit. En P. was de jongste en kreeg veel vragen en twee keer sinas.
We genoten een rondleiding, een maaltijd met vlees, en uitleg over het hoe en wat rond een gemeenteraad. `De omvang van de raad is afhankelijk van de omvang van de bewoners.´ Kijk eens aan, met mij zitten ze gebeiteld! ´Een bestemmingsplan is te laat af, daar worden vanavond vragen over gesteld.´ Verbeeldde ik het me, of werd er - verwijtend - mijn kant op gekeken? Ik lachte om mezelf omdat ik best nieuwsgierig ben om welk bestemmingsplan het gaat.
De politieke markt was voor een twaalfjarige ronduit saai, hoe goed voorbereid we ook waren. 's Middags waren we op de plek waar de hoogbouw moet komen waarover nu gesproken werd. Ik had hem voorbereid dat men 's avonds zou spreken over lokatie en relatie met de omgeving en woningbouwprogramma. En misschien zouden ze nog wat zeggen over waarom ze juist nu dit aan het zeggen waren. En dat ze dat dan procedure noemen.
Jammer was dat de zes ontwerpen waaruit de gemeenteraad moet kiezen [NB de gemeenteraad moet eigenlijk niet kiezen, want daar is een aparte commissie voor, en vanavond legde men de zelf bekrachtigde criteria naast de ontwerpen - maar dat was procedure.] niet te zien waren. Gelukkig had ik mijn rijksbraam in de tas en kon ik de plaatjes tevoorschijn toveren. En ik kon voorspellen wat de dames en heren om de tafel gingen zeggen. Ik voorspelde wie geen stelling zou innemen, maar vragen zou gaan stellen en wie anderen in de rede zou vallen. Ik wist nog wie duurzaamheid in de strijd zou gooien, en wie verdienlokatie zou durven gaan zeggen.

Aan de echte raadsvergadering kwamen we niet meer toe. We hielden het langer vol dan de middelbare scholieren die voor het vak Maatschappelijk Vorming exact 59 minuten de zaal een goed gevuld aanzien gaven. Jammer, ik had graag nog met een frisse prépuber gesproken over de fraaie dichtregels op het plafond van de Raadzaal.

Geen evenwicht

dat niet soms even zwicht

en compenseert

wat louter macht niet keert.