Duizendzestig koorzangers, een stuk of 150 orkestleden en 's avonds nog 700 stuks publiek. De Pieterskerk heeft het weer geweten. Mozart dit jaar. Krönungsmesse en Requiem. En voor mij (deels) een echte scratch: de Krönungsmesse heb ik van blad moeten zingen, want oefenen was er niet van gekomen. Het was weer groots.
Het ziet er fantastisch uit! Het lijkt me trouwens bijna niet te doen, dit zonder repeteren zingen. Ik buig nu nederig van bewondering.
BeantwoordenVerwijderenDat mensen kunnen buigen, daar kan ík dan weer nederig van worden ;-)
BeantwoordenVerwijderenHa die Ina,
BeantwoordenVerwijderenJe blogt dus ook, dubbel zelfs, dat wist ik nog niet.
Ja, die Scratch! Na 'mijn' Scratch-dag was ik dit jaar fysiek gebrokener dan vorige jaren, maar o o, wat was het weer leuk!
Mijn scratchvriendin was een wrak, voor, tijdens en na, maar heeft ook weer genoten. Mijn net 40-jarige zusje heeft ook geroepen dat het veuls te veel was, dit programma. Maar we hebben genoten, gedrieën. En Ineke kwam 'mijn' podium nog op, om te groeten; zij zag er ook blakend uit.
BeantwoordenVerwijderen